Rokoko dönemi, Fransa’da Louis XIV tarafından uygulanan sıkı Barok kısıtlamalarından bir kopuşa işaret eder. Bu dönemde, resimlerdeki konular daha neşeli ve kaygısız bir atmosferi yansıtarak özgürlüğü kutlar. Watteau’nun “Cythera’ya Hac Yolculuğu” ve Lancret’in “La Camargo Dansı” adlı tabloları, Rokoko’nun bu özgürleşme hareketini büyüleyici bir şekilde temsil eder.
Her iki eserde de görülen yabani ve evcilleştirilmemiş bitki örtüsü, XIV. Louis’nin kontrol altındaki bahçelerine karşı bir başkaldırıdır. Rokoko estetiğinin bir parçası olan figürlerin gösterişli ve dekoratif kıyafetleri, dönemin özgür ruhunu yansıtır. Dans eden figürler, La Camargo’nun heykeliyle benzerlik gösterir, ancak bu eserler tarih resmi ya da Akademi’nin geleneksel türleriyle ilişkilendirilemez.
Watteau’nun “Cythera’ya Hac Yolculuğu” ve Lancret’in “La Camargo Dansı”, Fransa’daki Akademi’nin belirlediği resim türlerinden ayrılır. Bu eserler, sanatçıların şenlikli gezileri resmetmek üzere yarattığı yeni bir tür olan “fete galante” örneğidir. Watteau’nun ödüllü öğrencisi olarak, bu sanatçılar sadece resimde değil, aynı zamanda sanatın sınırlarını genişleten ve Rokoko döneminin özgün estetiğini kucaklayan eserleriyle de bilinir.
Rokoko, sadece sanat dünyasında bir devrim yaratmakla kalmadı, aynı zamanda tarihi, mitolojiyi ya da geleneksel türleri sorgulayan ve yeni bir ifade biçimi sunan sanatçılar için bir platform sağladı. Watteau’nun ve Lancret’in eserleri, bu dönemin enerjisinin ve özgürlüğünün birer yansıması olarak tarihe geçmiştir. Çiçekler açan bahçeler, gösterişli kıyafetler ve dans eden figürler, Rokoko’nun çağdaş sanat anlayışını şekillendiren unsurlardan sadece birkaçıdır.”
